Cats in the Attic, de onbelangrijke geschiedenis van een rockgroep uit Sleidinge

Rock in Sleidinge. Hoe zou dat dan al moeten klinken? Kozijn Joost mag het weten. Misschien zoals Cats in the Attic?

Cats in the Attic is heel oorspronkelijk ontstaan toen in 1987 Bart Van Damme, Geert De Mits, Gino Pisonier en Jan Verstraeten,  allen bouwjaar 1969, een liedje moesten spelen op een Chirofeest. Het was een avond rond sprookjes en het thema van de aspiranten was Reynaert De Vos. Toen speelden deze vier Chirojongens het liedje ‘Proud Mary’ van Creedence Clearwater Revival met een tekst over Reynaert De Vos. Bart Van Damme zong,  Gino Pisonier en Geert De Mits speelden gitaar, Jan Verstraeten drumde. De instrumenten moesten geleend worden van hun leider Joris Laroy (een echte Elvisgitaar!) en de in Sleidinge vrij bekende drummer Ignace Verstraeten, broer van Jan.

De wonderjaren

Tijdens de zomer van 1988 hernamen de vier Chirojongens, die zich tot dan toe schertsend ‘De Luftwaffe’ hadden gedoopt, het plan om samen een rockgroepje op te richten. Jeugdvriend Nico De Bleye, ook bouwjaar 1969, maar op dat moment niet meer in de Chiro droomde ook van zo’n groepje in eigen dorp en smeekte bijna om ‘erbij te mogen zijn’, terwijl er eigenlijk helemaal nog niks was. Bart Van Damme (zang) en Geert De Mits (gitaar) zaten uren bij elkaar thuis om de eerste liedjes te componeren: Saturday Night; She in her Chair; The Dawn; Green, Yellow, Blue and Brown; Nirvana; A Room in Brussels en The Trembling Hazeltree (De Bevende Hazelaar) zagen in die herfst het levenslicht. De tijd was gekomen voor een eerste optreden. Ondertussen repeteerden de vrienden aanvankelijk op de zolder bij Jan Verstraeten en daar is dan ook de ludieke groepsnaam’Cats on the the Attic’, (valse) katten op het zolder, ontstaan. Een drietal weken later kwam de groep te weten dat dit een taalfout van jewelste was en maakten ze er ‘Cats in the Attic’ van. Dat bekte heel lekker en ging er meteen in als zoete koek. Zonder dat ze er zich ooit van bewust waren: Aerosmith maakte ooit een legendarische elpee ‘Toys in the Attic’. De groepsnaam zat dus echt wel goed.

In december  1988 was het dan zo ver. In de Instuif  in Sleidinge waren 200 kijklustigen én een journalist van Het Volk komen opdagen voor het optreden. De tent zat afgeladen vol maar zanger Bart had een probleempje. De avond ervoor was hij naar de Kristalnacht geweest en zijn stem was weg. Het optreden was afgrijselijk en eigenlijk mochten ‘Cats in the Attic’ nog van geluk spreken met de slechte recensie in Het Volk.

De eerste optredens

Het had bijna het laatste optreden kunnen zijn. Maar Cats in the Attic wilden leren uit hun fouten. Repeteren was dus de boodschap. En het volgende optreden was gepland in The Jerk in Zottegem waar Geert De Mits een liefje had (gehad). In tegenstelling  met het optreden in de Instuif zat nu alles heel goed en toen waren ‘De Cats’ echt vertrokken. De meegereisde supporters konden niet zwijgen over het feit dat Nico De Bleye buiten bas had staan spelen en dat Geert De Mits ‘it’s the end of the world’ van REM begon te zingen toen de flikken binnenkwamen. Cats in the Attic waren vertrokken.

Op Pasen mochten ze al meteen aantreden voor wat één van de grootste optredens uit hun carrière zou worden. Cats in the Attic speelde toen op de Everhappening in het voorprogramma van onder andere The Wolfbanes, The Scabs, Soulsister én De Kreuners. Op de affiche stonden ook minder bekende namen zoals Bic & The Stylos en deSleinse groep Invoice rond Michel Goessens die voor de gelegenheid  de toen nog illustere onbekende Luc De Vos van Gorky mee op het podium nam. De stage manager vond Cats in the Attic goed en ‘zou hen een contract aangeboden hebben indien hij nog groepjes tekende’. For what it’s worth. Cats in the Attic gedroeg zich die dag als The Doors in hun slechtste dagen, maakte ruzie met drummer van The Wolfbanes (bassist Nico De Bleye vond dat zijn vrouw wel even mocht gaan zitten en hij vond dat ‘die jeugdclub nu wel uit de coulissen mocht verdwijnen’) en deelde kwistig handtekeningen uit aan het publiek. Dat laatste zou nooit meer voorvallen... En in de gazet? Goede commentaar. Het Nieuwsblad loofde het nummer She In Her Chair.

De hoogtepunten

Cats in  the Attic bleven bestaan. Nog tot 1994. Na dat eerste apenjaar bouwde de groep in het Meetjesland een live-reputatie op en mochten ze gedurende die periode tot een 40-tal keer op het podium kruipen.  De kapsones werden zorgvuldig opgeborgen en er werd trouw elke week ‘in de sauna’ bij Bart Van Damme gerepeteerd.  De groep werd beter en beter. Ook toetsenist Jurgen Willems (Willy Willy) kwam er bij. Maar toen kwamen de eerste trouwplannen binnensluipen en verdween het enthousiasme als sneeuw voor de zon. Bijna het verhaal van Summer of ’69 eigenlijk.

Toch mogen (in de periode ‘90-’94) Cats in the Attic in het Meetjesland enkele pluimen op de hoed steken. Zo waren ze verschillende keren in het rockcafé ’t Kruisken in Belzele te gast en mag cafébaas Georges tot één van de fans gerekend worden, al vond hij het jammer dat de Cats ‘geen lang haar hadden’. Ook de bazin van Den Tierlantijn in Belzele had een oogje op de Cats. Daarenboven speelden Cats in the Attic o.a. op Debuutrock Assenede (geen glansprestatie...), Vrot Rock Waarschoot (pannen van het dak), Rock Waarschoot in ‘de Mieaamie’, Dinorock Lovendegem,  Gentse Feesten (elke dag ambiance en met een dikke portemonnee naar huis, met Blauw en I Walked With The Zombie als topnummers en op het BRT-nieuws geweest!), Woodstock Baarle (Luc De Vos kwam kijken en Bart Van Damme raakte met zijn ‘glockenspiel’ tussen de Nadarhekkens), Kelipaanrock in Kluizen, het Eeklose Beukenhof, kroegentochten sneukeltoeren, tal van zomerkermissen in de buurt en de meeste jeugdhuizen in de buurt.

Vergelijkbaar met de Everhappening uit de beginjaren was het voorprogramma van De Kreuners voor een overvolle tent aan het zwembad van Ertvelde voor Chirorock in Ertvelde. Deze keer wel een steengoed optreden, veel goede commentaar en Jan Verstraeten ging er met de drumsticks van Ben Crabbé van door. Een prachtmoment. En weer positieve commentaar in de gazet.

Wie kwamen ze tegen ‘on the road’?

Leuke herinneringen hebben Cats in the Attic ook aan de groepen met wie we vaak optraden. Zo was er The Uglies uit Waarschoot met de toen illuster onbekende zanger Peter Van De Veire. Of het Evergemse groepje Kaya van wie de piepjonge zanger  Jasper Steverlinck (nu Arid) en van wie iedereen kon voorspellen dat die jongen een grote carrière tegemoet zag. De jongens van Kaya noemden ons graag lachend ‘Cats in the Foefa’. Maar ook het eerder genoemde Invoice van Michel Goessens (nu zanger van Aardvark), de Sleinse groep Zakouski met de fantastische zangeres Silva Pisonier (zus van onze gitarist), de fantastische Gentse groep The Pink Flowers van Bruno Deneckere, The Sugar Brides (later Eden met Roos Van Acker) en de covergroep Jerry & The Toms zorgden voor heel leuke herinneringen. Onze godfather of rock’n roll was dan weer Joris De Wildeman die op dat moment al twintig jaar The Shakers (wereldberoemd in Gent...)  bezielde. In die zin was het voor de Cats een boeiende tijd om een klein alineaatje in de regionale rockgeschiedenis van het Meetjesland te kunnen meeschrijven.

Alleen het Meetjesland? Neen, Cats in the Attic gingen ook ooit naar ‘het buitenland’. Legendarisch was het zondagnamiddagoptreden in Bundy’s, een louche rockclub in Terneuzen. Opvallend veel fans, al dan niet geïnteresseerd in wiet, reisden mee.Ook het optreden in de Twilight in Oostende was een baken waar vooral Shakers-drummer Stefaan Lehoucq wellicht nog boeken kan over schrijven.

De opnames

Al dat gerepeteer en al die optredens resulteerden ook tot twee keer toe in een professioneel opgenomen demo. Op een eerste demo, opgenomen bij DK Recording Studio in Destelbergen,  stonden nummers als The James Dean Look, Trembling Hazeltree, Wish I Could Fly en The Helmet of the Soldier. Een tweede demo met de titel ‘Lonely at the bottom’ leverde een stuk beter materiaal op met vooral Downtown, By The Strand, St.-Petersburg, On The Highway Of Love en Charlie Chaplin. Deze cassettes verkochten niet slecht bij de vrienden maar het enige werk op CD die Cats in the Attic ooit konden realiseren (ook bij DK-studio) was het nummer Balloon Flight dat belandde op een Sleidingse verzamel-CD ‘Porumbacu’ ten voordele van Roemenië en gemaakt door de mensen van Westvoorde Kermis in Sleidinge.

En daarna?

Naast Cats in the Attic bouwden Geert De Mits en Bart Van Damme vanaf 1992 ook aan een eigen repertoire in het Nederlands en het Frans. Als La Nuit Boum Boum traden zij ook op op, onder andere in enkele restaurants, in Oemtata Ertvelde en in Sint-Pietersabdij in Gent ten voordele van Oxfam Wereldwinkels. Vaak waren het vertalingen van Cats-nummers of nummers die de Cats niet wilden spelen.

Cats in the Attic kwamen na 1994 nog twee keer samen. Voor een playbackoptreden op het trouwfeest van Bart Van Damme in Sanderus in 1996 en voor de eerste editie van ‘Slenne Zingt In’t Slèns’ in 2006, georganiseerd door Bart Van Damme, Joris De Wildeman en Joris Laroy. De cirkel was rond.

Jurgen Willems werd een gerespecteerd jazzmuzikant. Geert De Mits speelt nog sporadisch. Gino Pisonier stopte ook. Jan Verstraeten verkocht zijn drum en de bas van Nico De Bleye bleef nog een tiental jaar bij Bart Van Damme in de kelder staan. Bart, Jan en Nico deden nog een poging om opnieuw te beginnen maar na een aantal optredens met Bcups hielden ze het voor bekeken. In 2005 schreef Bart Van Damme enkele liedjes voor de theatervoorstelling Calcutta in Sleidinge en stortte hij zich op de hiphop onder de naam Bard. Het leverde hem een mooie demo met de Sleinse liedjes Mithrem Mithra Mantra, Eirebeeze, Boem Boem Bang, Durpken en Middernacht Wonderkracht op. Ook mocht hij een voorprogramma verzorgen in CC Stroming voor Aardvark op vraag van Michel Goessens en maakte hij de muzikale website ‘www.hiertiktdeklokvanjules.be’ met nogal wat persaandacht voor gevolg. Hij deed dit samen met Dike Rodgers  en Karel Artois uit Antwerpen. Later mag hij zijn Sleinse liedjes nog eens ten berde brengen met ondersteuning van De Rozenen Chambrans uit Wippelgem en de fanfare Loko uit Lovendegem onder leiding van Kris Van Hoorbeke in de Kasteeldreef in Lovendegem. In  2008 richt Bart Van Damme een nieuwe rockgroep op en keert hij terug naar de roots, naar drie akkoorden en een tekst. Zoals bij Cats in the Attic. Met Piet Martens uit Gentbrugge, Fred (Kristof Van Drissche) en Thomas Delporte uit Gent vormt hij nu The Jules, een knipoog naar zijn Sleinse overgrootvader Jules Van Damme.

Bart Van Damme